Voor velen was ze een bekende en vertrouwde verschijning in de paardenwei: de prachtig licht gekleurde buizerd. Dagelijks te zien op een van de paaltjes langs het spoor, bewegingsloos de wei afspeurend naar een lekker hapje. Zo ook deze zondag. Tenminste, dat dacht ik…
Ik ben eerder (met toestemming van de eigenaar) de wei ingelopen om de buizerd van wat dichterbij op de foto te zetten. Vandaag zat ze met de rug naar me toe, dus dat leken me gunstige omstandigheden om nog eens een poging te wagen haar te benaderen. Het begon me steeds meer te verbazen dat haar scherpe blik mij nog niet gespot had. Tot ik nog hooguit twee meter van haar afstond. Ze keek me aan en ondernam een poging om weg te vliegen. Ik zeg poging, want hooguit drie meter verder kwam ze op de grond terecht, te futloos om verder te vliegen.
Een paar whatsappjes verder en een vriendin van me, die bij de Vogelopvang Someren werkt, was onderweg. Conclusie nadat we haar gevangen hadden: verhongerd en broodmager. Dus hop de bench in, en naar Someren toe. Beetje dwangvoeding er in, en in een droge en warme kooi met een bordje voer voor haar. En nu maar hopen dat we niet te laat waren.
Helaas kwam de dag erna het bericht dat ze het toch niet gehaald had. Omdat de wei een flinke bron van voedsel bevat is het vermoeden dat ze toch iets onder de leden heeft gehad…
Met dank aan Mariska van der Kolk voor haar kordate optreden.
Patrick Spruytenburg
Hieronder nog een paar foto’s van haar in alle pracht:
Gelukkig heb je nog prachtige foto’s van haar gemaakt waar we allemaal van genoten hebben!