Patrick fotografeert veel dieren in het Wasven. In deze rubriek licht hij een foto uit en vertelt wat meer over het onderwerp.
In 2021 trokken drie jonge bosuiltjes de aandacht: vele ogen speurden de kruinen van de bomen af naar de takkelingen. Fotografen uit het hele land kwamen naar het Wasven toe om de pluisjes op de foto te zetten. 2022 was voor velen een teleurstellend jaar: mama bosuil zorgde niet voor nageslacht. 2023 brengt daar verandering in: er zijn weer jonge bosuilen te spotten!
Een bericht van Kees op dinsdagavond 7 maart: ik hoor jonge bosuilen! Samen speuren we in het donker het bos af, waar we papa en mama voortdurend horen roepen. Maar de kleintjes dan? Wacht! Daar beginnen ze ook te piepen! 2 stuks. Hey, daar zit mama, vlak voor me. Ze staart me een tijdje aan om vervolgens geruisloos weg te vliegen. Ze komt terug, landt op een tak. Naast een kleintje! Die opent z’n snaveltje en wordt door mama gevoerd! Waarna ze weer geruisloos vertrekt om de andere van voedsel te voorzien.
Het lijkt wel een scene uit een Harry Potter film: uilen spotten bij volle maan. Maar dit is geen film, dit is echt!
De takkelingen zijn sindsdien dagelijks te zien, al is het wel iedere dag opnieuw zoeken naar welke boom ze opgeschoven zijn. Ook mama heeft iedere dag een andere plek, die niet noodzakelijk in de zelfde boom als de kleintjes hoeft te zijn. Haar verenkleed heeft al een mooie schutkleur, maar ze weet zich ook nog eens dusdanig tegen een stam te positioneren dat je haar bijna niet ziet.
Het uitzicht op de schattige kleintjes of het oogcontact met een geruisloze en efficiënte jager zijn een mooie beloning van de zoektocht. Wat is de natuur toch mooi!
Succes met spotten!
