De Winterzonnewende (het moment dat de zon van richting lijkt te veranderen, met als gevolg dat de dagen weer gaan “lengen”) is dit jaar op 21 december om 16.59 uur. Een moment dat zeer waarschijnlijk aan de meeste mensen onopgemerkt voorbij zal gaan, want het is ergens in de middag, tussen de gebruikelijke bedrijvigheid van alledag door.
De kerkklokken zullen er in ieder geval niet voor geluid worden. Dat gebeurt wel om twaalf uur ’s nachts op 24 december op de kerkelijke “winterzonnewende”, die dan dus eigenlijk al geweest is.
Pratende dieren
Het is met name deze “langste nacht” die met sagen en legendes omgeven is. Over bloeiende struiken, over pratende dieren die om twaalf uur met hun koppen naar het oosten gaan staan om het Kindeke Jezus te eren. Het is overigens raadzaam om er niet naar te gaan kijken, want deze nieuwsgierigheid wordt onherroepelijk met de dood bekocht.
Ook de bijen laten van zich horen. Ze zingen en praten. We willen graag weten wat ze ons te vertellen hebben en we “leggen onze oren te luister”. Maar de kasten blijven wel dicht.
Deze bijdrage is geschreven door Jack Verhulst (imker). Samen met Cathy Grootenboer (ook imker) verzorgen ze de bijen bij het Wasven. Zij schrijven regelmatig over de avonturen van de imkerij.
