Sinds februari van dit jaar heeft groendomein het Wasven een gloednieuw stel boerderijmeesters. Wellicht weten veel lezers, net als ik voorheen, niet wat een boerderijmeester is. Een goede reden om eens met dit paar te gaan praten.
Ik word met thee en eigengemaakte cake ontvangen in de prachtige woonkamer van het woongedeelte van de boerderij. Geweldig om hier een keer binnen rond te kunnen kijken. Op mijn opmerking dat er vermoedelijk veel mensen jaloers op ze zijn antwoorden ze bevestigend. Het bericht op facebook dat er nieuwe bewoners voor de boerderij werden gezocht, leverde een enorme hoeveelheid reacties op. Dat uiteindelijk voor mijn gesprekspartners is gekozen, is na afloop van het interview geen verrassing meer.
Groen en cultuur
De nieuwe bewoners heten Leon Rodenburg en Ilona van den Koedijk, zijn allebei 35 jaar en hebben sinds 4 jaar een pleegdochter (Dylana van 13). Ze komen geen van beiden oorspronkelijk uit Eindhoven. Leon komt uit het Westland en is na diverse opleidingen, waaronder elektrotechniek, uiteindelijk als hovenier afgestudeerd. Hij geeft momenteel les op dezelfde school in Boxtel waar hij zelf gestudeerd heeft. Hij vindt het heel apart dat zijn voormalige leraren nu zijn collega’s zijn. Dat geldt overigens ook voor die collega’s. Ilona komt uit Oirschot en heeft in Tilburg de opleiding docent beeldende kunst gedaan, gevolgd door een Master in kunst en educatie. Zij werkt als coördinator cultuureducatie in de Meierijstad gemeente (Veghel, Schijndel en Sint-Oedenrode). Dat betekent dat zij zich bezighoudt met het cultuuronderwijs op diverse scholen in de gemeente.
Actieve vrijwilligers
Ze zijn in Eindhoven komen wonen omdat ze dat een leuke stad vonden, wat ik als geboren Eindhovense natuurlijk leuk vind om te horen en volmondig kan beamen. Ze hebben een tijdje in Woensel West gewoond, omdat ze daar op korte termijn een eengezinswoning konden huren in ruil voor het doen van vrijwilligerswerk in de wijk. Dit is een project om wat meer diversiteit te krijgen in de bevolking van de achterstandswijk en tevens groepsactiviteiten aan te kunnen bieden. Leon en Ilona hielden zich bezig met muzieklessen. Ilona deed de organisatie en Leon gaf drumles. Wat hij extra fijn vindt aan het wonen in de Wasvenboerderij is dat hij nu weer een ruimte heeft om te drummen.
Na een tijdje werd de woning toch wat te klein, vooral ook omdat ze een pleegkind kregen, en hebben ze een jaren dertig opknapwoning gekocht, weer in Woensel. Er moest veel aan dat huis gebeuren. Er zat geen keuken in en geen badkamer en het had bordkartonnen plafonds. Daar zijn ze 4 jaar lang leuk mee bezig geweest. Toch voldeed het wonen daar niet helemaal aan hun verwachtingen. Ze woonden aan een drukke weg die de grens vormt van twee wijken en hoorden eigenlijk bij geen van de twee. Ook wilden ze graag wat meer maatschappelijk bezig zijn en mensen bewuster maken van de natuur om hen heen. Ze dachten juist aan het kopen van een kleine boerderij met veel grond, waar Leon fijn zou kunnen tuinieren en Ilona een atelier zou kunnen maken, toen de Wasven oproep voorbij kwam. Alsof het zo had moeten zijn.
Derde boerderijmeesters
Zoals al eerder vermeld was het aantal reacties overweldigend, maar werden zij tot hun blijdschap uitverkoren het tot dusver derde koppel boerderijmeesters te worden. Hiermee komen we op de vraag wat nu eigenlijk een boerderijmeester doet. Het antwoord op die vraag luidt: heel veel. Ilona en Leon draaien mee in de groep vrijwilligers en doen allerlei klussen. Zo heeft Leon bijvoorbeeld afgelopen zomer meegeholpen met het bouwen van een bar op de binnenplaats. Uiteraard is hij ook veel bezig met tuinieren. Ilona is meer bezig met organisatorisch werk en zit bijvoorbeeld in de werkgroep communicatie van het Wasven. Hoewel ze hier nog geen jaar wonen, voelen zij zich hier al helemaal thuis. De omgeving is natuurlijk fantastisch. Ilona maakt elke dag wel een wandeling en vindt het vooral leuk om de wisselingen van de seizoenen van dichtbij mee te maken. Ook de Tongelrese gemeenschap bevalt hun uitstekend. Voor ons als Tongelrenaars is dat uiteraard geen verrassing om te horen. Wat hun ook heel erg bevalt, is dat er zoveel activiteiten zijn en dat er altijd naar alternatieven wordt gezocht als er onverhoopt iets niet door kan gaan, wat met name in deze coronatijd goed van pas komt. Zo zijn er tenten opgezet op het terrein om een afstand van anderhalve meter mogelijk te maken.
Ik vond het leuk om wat nader kennis te maken met deze aanwinst in onze wijk en jullie hopelijk ook. Voordat ik afscheid neem, krijg ik tot mijn vreugde nog een rondleiding door de boerderij, wat mij een licht gevoel van afgunst bezorgt. Het is een prachtig huis en ik hoop dat Leon, Ilona en Dylana er nog lange tijd met veel plezier zullen wonen.
Dit artikel van Ine van Bakel verscheen in het decembernummer 2020 van Rond ’t Hofke.